Afgelopen zondag Joshua Tree Park doorgereden op weg naar de Joshua Tree Inn in Joshua Tree het stadje… Daar zit een verhaal aan vast. We hebben in de Joshua Tree Inn kamer 8 genomen. Deze kamer is bijzonder, want het is de kamer waar de gitarist/zanger Gram Parsons door een overdosis alcohol en morfine aan zijn einde is gekomen. Sindsdien (1973) is deze Inn een soort bedevaartsplaats voor zijn fans. Gram zat in de Byrds (heel kort) en heeft toen de Flying Burrito Brothers opgericht. Bar kende zijn naam wel, ik had er nog nooit van gehoord. Bar denkt dat haar broer Peter hem ook wel kent, en ik verdenk Bart B. er van deze zanger te kennen :-).
Anyway, vrienden van Gram P. hebben zijn lichaam na zijn dood ontvoerd, naar Joshua Tree Park gebracht en aldaar bij Cap Rock overgoten met benzine en aangestoken (ook die plek bezocht uiteraard). Dit was zijn laatste wens, uitgesproken in een dronken gesprek tussen vrienden (o.a. Phil Kaufmann).
Het was een kamer met allerlei herinneringen aan Gram. ‘s-Nachts kregen we nog bezoek van 1 van de 2 katten van de Inn, die kwam brutaalweg op het voeteneinde van het bed slapen. Barbera werd ‘s-nachts ook lotseling wakker, maar durfde haar ogen niet te openen: zou Gram nog aanwezig zijn? De Inn is trouwens van een Nederlander, die alles zoveel mogelijk in de oude staat probeert te bewaren. Dit soort plekken met echte oude verhalen vinden we toch interessanter dan een Motel6 als slaapplaats! 🙂
Joshua Tree Park vonden wij erg mooi. Heel basic en leeg, maar toch mooi. De albumhoezen van ondermeer The Eagles en U2 bewijzen dit!
’s Avonds gegeten in Pappy & Harriets Palace, een ‘honkytonk bar’ met een podium waarop een band volgens de (hippe) serveerster “all kinds of music” speelde, maar volgens ons 1 pot nat: country…:-( Wel grappig om te zien hoe in zo’n tent, waarvoor we 6 mijl de bergen in zijn gereden richting middle of nowhere, allerlei soorten mensen zich verenigen: oud, jong, cool, zeer uncool etc…
Maandagochtend 09.00 uur vertrokken naar Los Angeles, of beter: Santa Monica. Om goed van de dag te genieten hadden we besloten in 1 keer naar Santa Monica te rijden, zonder tussenstops in LA zelf. Die reis ging prima, de wegen hier zijn groot en goed te berijden. In Santa Monica de pier bezocht en de belangrijkste winkel- en uitgaansstraten. Uiteraard ook Venice Beach. Eerlijk gezegd viel dat mij iets tegen: Muscle Beach (daar waar de bodybuilders in de open lucht trainen) is niet meer hetzelfde sinds Arnold Swarzenegger weg is uiteraard, en de boardwalk waar iedereen loopt is een toeristenplek met oude vervallen huisjes en verkoopstalletjes. Barbera vond het juist heel funky…
Het is nu dinsdagochtend, 08.19 uur: op naar Pismo Beach, via highway 1!
ps vanavond zal ik nog wat fotoos plaatsen, even niet aan toe gekomen hier in LA….:-)
Gerrit kan z’n collega’s aardig inschatten. Maar wij verdenken Gerrit er weer van dat hij voor de lol een paar trainingstoestellen op Muscle Beach heeft uitgeprobeerd.
Dus kom maar op met die foto’s Barbera!
Nou, dat was dan toch in de buurt!
Niet broer Peter maar schoonzus Marion was vroeger
‘fan’van the Flying Burrito Bros. Geweldige muziek
vond ik dat toen en ga het snel weer eens draaien!
(heb nog steeds wat oude lp’s van de Bros)
Kijk Bart! Ik ken je wel een beetje :-). Inderdaad, kamer 9 is dan ook de Emmylou Harrisroom in de inn, vlak voor zijn dood had Gram Parsons een tournee met haar afgerond.
Bart B. kent hem inderdaad, o.a. van de Flying Burrito Brothers, maar vooral zijn duetten met Emmylou Harris zijn fameus.