Vanavond zit ik een beetje op YouTube te surfen, waar ik plotseling in de comments bij een video lees dat anderhalve week geleden Jeff Healey is overleden. Klote. Dat woord en nog wat ergere woorden schieten me te binnen en ik word effe niet goed.
Jeff Healey was een/mijn held op de gitaar. Blind vanaf zijn 1e jaar door een zeldzame vorm van kanker. Hij zat meestal op een stoel te spelen, met zijn gitaar plat op zijn schoot. Totdat de gedrevenheid in zijn vingers tijdens het spelen hem teveel werden, dan stond hij op van zijn stoel, al spelend, met zijn gitaar voor zijn lichaam.
Soms kom je iets tegen waar je meteen door geraakt wordt en dat gebeurde bij mij toen ik zijn nummer ‘See The Light’ (zie filmpje hieronder) zag en hoorde. Meteen wist ik weer hoe een elektrische gitaar bespeeld moet worden. En dat het dan tot op het bot kan raken…
Wat rest zijn mooie nummers, goddelijk spel en filmpjes van Jeff. Hij heeft net de release van zijn eerste rock/blues album sinds 8 jaar, ‘Mess of Blues’ gemist… RIP Jeff, bedankt.
Gotver, hij was jonger dan ik ben…
See The Light…
While My Guitar Gently Weeps…
Hé Gerrit, coole gitarist indeed. Ken ‘m nog niet zo goed. Vroeger wel eens beluisterd.
God hebbe z’n ziel.