Het is nu zondagochtend 08.33, we zitten in Zion. Gisteren hier aangekomen, we hebben nu Californie, Nevada, Arizona en Utah gedaan! In Arizona weer genoten van het Arendsoog-landschap. Van welke indianenstam was Witte Veder eigenlijk? Wie het eerste in een comment het juist antwoord geeft krijgt een souvenier van Gerrit…
In Zion wilden we uiteraard ook gaan hiken! Zoekend naar een geschikte tocht kozen we uiteindelijk toch voor een ‘strenuous’ type wandeling. We zijn tenslotte geen watjes zoals jullie allemaal weten ;-)…
Het werd dus ‘Angels Landing‘. Een wandeling van ongeveer 5 mijl ofwel 8.6 km. Gemiddeld te doen in 4 uur (door ons in 2,5 uur). Een prachtige hike. We wisten dat je op een gegeven moment, het laatste stuk, met een paar kettingen hulp kreeg op het pad. Dus niet zo geschikt voor mensen met hoogtevrees, ofwel ‘vertigo’. Dat geldt wel een beetje voor ons allebei, maar we vonden het ook wel weer een uitdaging om aan te pakken.
Op de foto’s zie je Barbera staan bij het waarschuwingsbord. Na een korte klim met kettingen dachten we dat we er waren. Echter, omhoogkijkend zagen we het werkelijke doel: een steile klif, werkelijk recht omhoog, een richel eigenlijk, waarvan het de bedoeling was dat je die ook nog ‘nam’. Na enige ogenblikken van overdenking zijn we er aan begonnen. Eenmaal boven was het uiteraard een super-ervaring. Op een heel smal pad, soms echt 75 cm breed (met ketting) omhoog en later weer omlaag.
Scary…
Ja, deze richel, en ja, op de top moet je zijn…
Via deze kettingen…
Barbera had een heel aparte manier van afdalen bedacht: in een soort hoek van 45 graden gebogen naar de berg toe, laag op de voetjes en beide handen aan de ketting naar beneden. Daarbij is zij gek genoeg vergeten van het uitzicht te genieten. Als je wilt weten hoe het er uitzag van bovenaf moet je dat dus aan Gerrit vragen.
Later lazen we dat hier al diverse malen mensen naar beneden zijn gestort. Vaak echter door eigen schuld: grapjes maken aan de rand en dan uitglijden enzo. Het was gewoon een beklimming waar je met je volle verstand bij met zijn, anders kan het fout gaan. Wees gerust, wij hebben het op een serieuze manier aangepakt.
Uiteindelijk rest het gevoel van overwinning uiteraard!
Vandaag naar Bryce.
@Bart: ik probeer de ALT-teksten juist even los te laten :-))… en tsja, je ontkomt hier gewoon niet aan de overweldigende landschappen. Bovendien lopen we niet zoveel op straat en wel in het landschap :-).
Trouwens wel leuke foto’s. Ik snap de associatie met Witte Veder. Heb je ook nog kiekjes van het dagelijkse leven in de VS. Motels, het leven op straat, etc. In het begin deed je het nog wel. Of beperk je vanaf nu alleen maar tot de landschapsfotografie?
PS ik vond je ALT-teksten niet altijd even goed 😉
Ik vond het als kind wel leuke boeken, maar laatst heb ik ook weer eens eentje doorgebladerd….mwahh. Ik hield toch meer van Old Shatterhand en Winnetou.
Dat waren mijn echte helden. De schrijver van deze boeken, Karl May, is echter ook nooit in de VS geweest…Wannitou, toch ook een echte fantasie indiaan, behoorde tot de Apachen.
“J. Nowee aan wiens fantasie in 1935 Arendsoog ontsproot. Ook hij kende het Wilde Westen alleen uit boeken en van horen zeggen”
Volgens mij kan je deze fantasie-indiaan helemaal niet tot een bestaande stam rekenen.
Veel plezier nog!
@Bart: om eerlijk te zijn: ik moest zelf ook op zoek! Je hebt ongetwijfeld gelijk: je hebt dus een souvenir te goed :-).
Trouwens, als ik nu die fansites over Arendsoog lees is het geloof ik een beetje rare serie boeken…of niet?
volgens is het niet duidelijk tot welke stam hij behoorde, maar hij is later tot het christendom bekeerd, dus…